«ՔՍԱՆՀԱԶԱՐՆՈՑ» ՉԷԻ ԱՍԻ, ԲԱՅՑ, ՀԱՄԵՆԱՅՆ ԴԵՊՍ, ԼԱՎ ՎՍՏԱՀՈՒԹՅԱՆ ՔՎԵ ՈՒՆԵՄ ԻՄ ԺՈՂՈՎՐԴԻ ՄՈՏ»

«Իրատես de facto»-ի հարցերին պատասխանում է ԱԺ փոխխոսնակ ՍԱՄՎԵԼ ԲԱԼԱՍԱՆՅԱՆԸ
«ԻՆՁ ՀԻՆԳ ԱՆԳԱՄ ՆԱԽԱՐԱՐ ԵՆ ԱՌԱՋԱՐԿԵԼ, ԵՍ ՉԵՄ ՑԱՆԿԱՑԵԼ»
-Պարոն Բալասանյան, շնորհավորում ենք ԱԺ փոխխոսնակ ընտրվելու առիթով: Եթե մենք չգրեինք, Դուք 74 ձայն ստացողը չէի՜ք: Էնպես որ, իմացե՛ք: «Չար, նախանձ, թունավոր, անպատկառ և այդպես շարունակ» լեզուներն ասում են, որ ԱԺ փոխխոսնակի պաշտոնն ընդամենը «ծաղիկներն» է, կինոն սկսելու եք ավելի ուշ, երբ փորձեք դառնալ Գյումրվա քաղաքապետ: Ճի՞շտ են սույն «չարերը»:
-Ո՛չ: Նման բան չկա:
-Չեք ուզո՞ւմ դառնալ քաղաքապետ:
-Ո՛չ, ես երբեք չեմ ուզել:
-(Վարդանիկը մազից պրծավ): Իսկ նախարար ուզո՞ւմ էիք դառնալ. էն, որ սոցապնախարար Մխիթար Մնացականյանին հանել էին, Ձեզ էին ցանկացել «դնել», Սերժ Սարգսյանը չէր համաձայնել:
-Ո՛չ: Նախարար էլ չեմ ուզել դառնալ: Ինձ, գիտեք, չէ՞, հինգ անգամ նախարար են առաջարկել, ես չեմ ցանկացել:
-ԲՀԿ նախարա՞ր:
-Ո՜չ:
-Բա՜:
-Տարբե՜ր ժամանակահատվածներում` 99-ից մինչև հիմա:
-«Ցանկացողներն» ովքե՞ր էին:
-Տարբեր:
-Ա՛յ, նայում եմ Ձեր ճակատին և այնտեղ կարդում, որ դա «Օրինաց երկիրն» է եղել, ճի՞շտ է:
-«Կայունություն» խումբն էլ է եղել:
-Նման բան չե՜մ կարդում Ձեր ճակատին: Որպես «պայծառատես», ըստ ամենայնի, դեռ կատարյալ չեմ: Այսպիսով, Դուք նախընտրում եք պառլամենտարիզմը:
-Այո՜: Հոգեհարազա՜տ է:
-Ինչո՞վ:
-Այստեղ ոնց որ թե շատ օգուտ կտամ իմ ժողովրդին, որովհետև մեծամասնականով եմ ընտրվել։ Դուք գիտեք, որ շատ հարցեր եմ բարձրացնում համայնքների հետ կապված:
-Ոչ, չգիտեմ:
-Էդ ո՞նց է եղել: Բայց երևի գիտեք, որ 2002-ին օրենք ընդունվեց աղետի գոտու վերականգնման մասին, ուր իմ մասնակցությունը նույնպես մեծ է եղել, հիմա` առաջիկայում փոփոխություն ենք կատարելու այդ օրենքի մեջ, այո, կոլեկտիվ աշխատանք եմ սիրում, եթե, իհարկե, ժողովուրդն այս անգամ էլ իր վստահության քվեն տա ինձ:
-Ասում են` ժողովուրդն այս անգամ չի տա վստահության քվե. օրերս այդ մասին մեր թերթում հրովարտակեց պարոն մարզպետը, ասելով` «դեռ հարց է` ով-ում-ուր կտանի այս ընտրությունների ժամանակ»: Ասել է` Ձեր բոլոր ձայները նա կտանի իր մոտ` մարզպետարան, ուր նրան անհամբեր սպասում է ՀՀԿ-ն:
-Ճիշտն ասած` դեռ ընտրություններին շատ կա: Նման հարցեր քննարկելն այս պահին անիմաստ չե՞ք համարում:
-Համարողը ես չեմ, Գիզիրյանն է:
-Դեռ երկո՜ւ տարի կա:
-Ինչի՞ էդպես` թաքո՜ւն, ենթատեքստային, գաղտնագրային արտաբերում. մտքներիդ մի բան կա՞:
-Ոչ մի ենթատեքստային բան էլ չկա. ընտրություններին դեռ ժամանակ կա: «Ընբես որ»` ես ընտրական շատ մեծ փորձ ունեմ:
-Ասում են` «քսանհազարնոց տղա» եք:
-«Քսանհազարնոց» չէի ասի, բայց, համենայն դեպս, լավ վստահության քվե ունեմ իմ ժողովրդի մոտ:
-«Իմ ժողովուրդ»` «մայն կամպֆ». է՜, «էդղդար» վստահության քվենե՞ր են պարպվել. հրեն` Լուժկովը Ձեզ կենդանի օրինակ. «չարերն» ասում են` Ձերն էլ կպարպվի:
-Ինչի՞ եք նրանց կարծիքը հաշվի առնում:
-Բա ո՞ւմն «առնեմ»:
-Ժողովրդինը. ես 2007 թ. ընդդիմության մեջ էի, «Օրինաց երկիրն» էլ ընդդիմության մեջ էր, ընտրվեցի, չէ՞:
-«Օրինացն» էլ ասում է` մեր ջանքերով ընտրվեց: Եվ այնուհանդերձ, Ձեր ինչի՞ն էր պետք այս ԱԺ փոխխոսնակի պաշտոնը:
-Առաջարկեցին: Կուսակցությունն առաջարկեց, ես էլ համաձայնեցի:
-«Նինան շա՞տ խնդրեց»... Ասում են` կուսակցությունում բոլորն էլ ներքին` խուլ դժգոհություն ունեն, որ Դուք, ոչ մեկ, ոչ երկուս, հո՜պլա` փոխխոսնակ դարձաք: Ինչո՞ւ դարձաք:
-Աշխատանքս տեսան, Ծառուկյանն աշխատանքս տեսա՜վ, դրա համար:
-Իսկ հիշո՞ւմ եք, որ անկախ պատգամավորներից ստորագրություն էին հավաքում, Դուք մերժեցիք Ձեր «աշխատանքը ցույց տալ ՀՀԿ-ին» ու անդամագրվել նախագահի կուսակցությանը` այսօրվա նախագահի: Չե՞ք սիրում ՀՀԿ-ին, «լիչնիյ նեպրիյա՞զն» ունեք նրանց նկատմամբ:
-Լա՜վ, էլի, պետք չէ նման պրովոկացիոն բաներ, տեսեք` ինչքան հաշտ պատասխանում եմ Ձեր հարցերին: Համերաշխ նստել ենք` էսպես: Սիրե՜լ չկա, կատեգորիա չէ քաղաքական` սիրելը, նախանձելը, չգիտեմ ինչը, կա քաղաքական տեսակետ, ծրագիր:
-ԲՀԿ-ի՞ն էլ չեք սիրում, Ծառուկյանի՞ն էլ:
-ԲՀԿ-ում եմ արդեն, ո՞նց կարող է չսիրեմ:
-Բա քաղաքական կատեգորիա է՞ սիրելը:
-Դե, ասենք, ծրագրի հետ կապված, համահունչ է: Էն գաղափարախոսությունը, որ ես ունեի, համահունչ էր. դե էլի, որ ասում է` «մեր խոսքը գործ է»:
-Մի ժամանակ էլ` «մեր խոսքն Օրինաց երկիր էր»:
-Ճիշտն ասեմ` «Օրինաց երկրի» հետ կապված ես ո՜չ մի բան չունեմ. աշխատել եմ շատ ակտիվ:
-Իրե՛նք Ձեզ հետ «բան ունեն»: Իրե՛նք Ձեզ չեն ներում:
-Ի՞նչ ասեմ, ոչինչ:
-Իրենք «զապիս» ունեն, որտեղ Դուք երդվում եք, որ երբեք-երբեք չեք դավաճանի Դուք Ձեր Նվարդին, «որքան էլ դյութես, օ՜, Շամիրամ»:
-Ոչինչ, էնտեղ բոլորն էլ երդվում են, բոլորն էլ էնտեղ երդվում են: Ի՜նչ կարող ես անել:
-«Էնտեղ»` որտե՞ղ:
-Ես չգիտեմ, իրենք ի՞նչ «զապիս» ունեն:
-Եկեղեցու: Ձեր երդումը: 2006-ին: Սևանում: Պիտի պտտեն, որ ցույց տան` ինչերի եք դուք «ունթունակ»:
-Թո՜ղ պտտեն ի՜նչ ունեն, թող պտտեն: Թող պտտեն իրենց մտքով ինչ անցնում է: Թող պտտեն: Ես որևէ վատ բան չեմ արել: Իմ սկզբունքներին չեմ դավաճանել: Ես իմ սկզբունքներին տեր եմ եղել:
Ճեպազրույցը` Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ